Heimsókn á eldfjallaeyju, Jennifer Aniston og ferðalok

Síðasti dagurinn á Santorini að kveldi kominn og eins og oft áður er verið í skella í sig afgangsáfengi ferðarinnar enda við íslendingar alin upp við eitthvað allt annað en að hella niður slíkum vökva. Á morgun er ferðinni heitið til London þar sem gist verður eina nótt með viðkomu í Mílanó áður en haldið verður heim á leið en það verður gott að komast heim í daglega rútínu eftir svona frábæra afslöppun. Þetta verður síðasta bloggfærsla ferðarinnar og nú verður gráhærða helmingnum haldið fjarri meðan þetta er skrifað.

Í gær fórum við í hálfs dags siglingu um eyjarnar. Alls eru það fjórar eyjar sem mynda Santorini eins og sjá má á myndinni hér að neðan. Farið var á gamaldags báti á eina af eyjunum þar sem eldfjallið, sem allt snýst um hér, er staðsett. Síðast gaus á eyjunni árið 1950 og þurfti ekki að grafa mjög djúpt niður í mölina til að komast að 90 gráðu heitu grjóti. Við röltum upp á eldfjallið en það verður að segjast eins og er að ekki var þetta nú mikil upplifun fyrir okkur og þá sérstaklega ekki fyrir gráhærða bassaleikarann frá Vestmannaeyjum sem er alinn upp við slík fyrirbæri. Þetta var svolítið eins og að labba í nýja hrauninu í Vestmannaeyjum. Eftir að eldfjallaeyjan hafði verið könnuð nánar var siglt að annarri minni eyju þar sem heitir hverir eru neðanjarðar. Þar var okkur hent útbyrðis og fengum við að synda um í hálftíma í ,,brúna lóninu" (okkar nafngift á fyrirbærinu) sem var bara notalega heitt og á brúna drullan og fosfórinn sem þarna er að vera óskaplega gott fyrir húðina að sögn heimamanna :) Þegar búið var að hreinsa mannskapinn aftur upp um borð var haldið til hafnar þar sem við fengum tækifæri til að skoða eyjuna og fá okkur að borða. Möguleiki var á að borða við höfnina á einu af fjöldamörgum veitingahúsum sem þar eru staðsett eða að rölta upp fjallið (eða fá sér far með asna) til bæjarins sem þar er staðsettur. Við ákváðum að segja pass við asnanum og fá okkur frekar að borða. Eftir matinn var siglt aftur til baka og eyddum við restina af deginum í sólinni fyrir framan litlu sætu íbúðina okkar þar til að brakaði í okkur. Þar sem við Eiður eigum tuttugu ára brúðkaupsafmæli í ágúst var ákveðið að taka smá forskot á afmælið með því að fjáfesta í kampavíni og skála. Farið var í fínu vínbúðina á Santoríni sem er staðsett mjög nálægt okkur og keypt kampavín á 20 evrur en gengispíndir Íslendingarnir tímdu ekki að splæsa í Moet kampavín 200 ml. flösku á 15 evrur (eitt glas á mann) hvað þá heila flösku á 65 evrur. Við hefðum nú líklega verið betur sett með litlu flöskuna þar sem vínið sem við keyptum var bara súrt og ekki fyrir venjulegan mann að klára.

Deginum í dag var eytt í sólbað. Verið er að reyna að fá smá lit á kroppinn enda vitum við Íslendingar ekkert eins hallærislegt eins og að koma snjóhvítur heim frá sólríkum stöðum. Ef komið er heim af sólarströnd snjóhvítur þá getur það aðeins merkt eitt að viðkomandi hafi hangið á barnum allan tímann sem er nú ekki par fínt. Ekki er það nú okkur hjónakornunum eiginlegt að liggja í sólbaði allan daginn og því var tekinn smá göngutúr um hverfið og eftir mikinn hausverk var fjárfest í ísskápsmerki og gjöfum. Í kvöld var síðan haldið á veitingastað sem við höfðum frétt af í gegnum internetið og er staðsettur rétt hjá okkur. Eigandi staðarins er gráhærður og gráskeggjaður grikki sem hafði mikla ánægju af því að hitta okkur þar sem við erum frá mikilli eldfjallaeyju eins og Santorini. Hann sér um að spila á gítar og syngja fyrir gesti staðarins ásamt tveimur félögum sínum og þeir mega nú bara eiga það að þeir héldu uppi ágætri stemmningu. Á þessum veitingastað er til siðs að taka myndir af öllum gestum og fá þá til að skrifa undir myndirnar í gestabók þar sem myndirnar eru límdar inn í. Þessu til sönnunar var skellt í fangið á okkur tveimur þykkum bókum sem voru úttroðnar af myndum af misglaseygðum gestum og misgáfulegum skilaboðum frá þeim. Þarna virðist vera um töluverða vinnu að ræða að halda utan um þetta allt saman þar sem fjöldi gesta virðist sækja þau heim á hverjum degi. Okkur sýndist ein bók duga fyrir einn mánuð og fengum við í fangið bók fyrir apríl 2011 og júní 2011 til að skoða og í júníbókinni mátti þekkja nokkra af ferðafélögum okkar frá því í bátsferðinni til eyjanna í gær. Þegar við höfðum greitt reikninginn vorum við leyst út með myndatöku og ég skrifaði nokkur vel valin orð á íslensku í bókina. Ef þið eigið leið um Santorini þá mæli ég með að þið leitið uppi þennan veitingastað sem heitir Santorini Moy og biðjið um að fá að kíkja í júlíbókina frá árinu 2011 ;) Þegar við yfirgáfum veitingastaðinn fengum við einnig afhent nafnspjald sem á var nafn staðarins og mynd af eigandanum og Jennifer Aniston en af útliti grikkjans að dæma var myndin nokkra ára gömul. Skyldi Jennifer vita af þessu? Á myndaspjaldi sem er að finna fyrir utan staðinn mátti líka sjá myndir af karlinum með söngvara hljómsveitarinnar Green day í góðum fíling.

Á morgun er ferðinni heitið til London þar sem við munum gista eina nótt áður en haldið verður heim á leið. Stefnan er tekin á HM að sjálfsögðu og nokkrar vel valdar aðrar búðir verða einnig teknar út. Einnig er stefnt á að fá sér góðan indverskan mat að borða. Við bíðum spennt eftir að komast heim og erum farin að hlakka mikið til að hitta Eydísi og Diljá og einnig gulldrenginn okkar sem kemur heim frá Grikklandi á nánast sama tíma og við.

Við sjáumst heil heima.

Kveðja

Íris

Athugasemdir

[Runa (IP-tala skráð) 3.7.2011 kl. 22:01]

Takk enn og aftur fyrir blogg. Frábært að fá að fylgjast með ykkur.

Náði að koma Dagný í lest í gær og frétti af henni í suður Noregi í gegnum fésbókina í dag þannig að hún hefur komist á leiðarenda. Hún stakk vænum poka merktum H&M í ferðatöskuna fyrir lesterferðina, afraktstur ca. klukkutíma verslunarferðar í Drammen;-) Við Ævar erum að pakka, leggjum í hann til heimalandsins á morgun. Hlakka til að sjá ykkur.

Rúna